woensdag 28 november 2012

Wat gebeurt er 21 december 2012? (Deel 2)

Klik hier voor het eerste deel.

Wat kan er allemaal gebeuren rond de periode van 21 december 2012 en wat is precies de oorzaak?

Ik zal het zo beknopt mogelijk proberen uit te leggen. 

In a 'nutshell' eerst het astronomische stuk:

Onze moeder Aarde draait om haar eigen as. Dit hele proces duurt een dag. Dat weten we allemaal.

Die prachtige Maan waar de mens al op heeft gestaan, die draait weer om de Aarde heen. Deze tocht duurt een maand.

En de Aarde beweegt zich in een baan om de Zon heen die een jaar duurt.

Letterlijk niks nieuws onder de zon. Allemaal klip en klaar.

Ons zonnestelsel echter draait op zijn beurt weer in zijn eigen baan of cyclus om de 'Arm van Orion' heen.

Die 'Arm van Orion' is een spiraalvormige sliert van zonnestelsels in ons melkwegstelsel. Zoals je wellicht weet is het melkwegstelsel een platte spiraalvormige schijf met miljarden andere zonnestelsels waar ons zonnestelsel dus weer onderdeel van uitmaakt.

En ons melkwegstelsel draait weer om zijn eigen as in een cyclus die maar liefst 225 miljoen jaar lang duurt. Als klap op de vuurpijl beweegt ons melkwegstelsel zelf ook nog eens in een baan om het centrum van het heelal heen.

De tijdspanne van die baan is echter zo gruwelijk lang dat ik het zelf niet eens kan bevatten, laat staan uitleggen.

Kun je het nog volgen? Ja? Mooi!

Hieronder het melkwegstelsel met de positie van ons zonnestelsel in de 'Arm van Orion'.


Maar eerst nog even terug naar die baan van ons zonnestelsel om de 'Arm van Orion'. 

De tijdsduur van die baan die ons zonnestelsel om 'Orion's Belt' maakt is 26.000 jaar. En elke 13.000 jaar gaan we met zijn allen door een zeer hoge energetische zone heen. Twee keer per cyclus van 26.000 jaar om precies te zijn.

Dit gebied met hoge energieën heet de Fotonengordel. Ofwel de 'Photon Belt' in het Engels.

Je zou het misschien niet zeggen maar we zitten al 500 jaar in die Fotonengordel. Dus al in feite sinds het einde van de middeleeuwen. Alleen naarmate men dichterbij het centrum er van komt, wordt de energie steeds krachtiger. Met als piek de tijd rondom december 2012.

Het duurt dan nog 500 jaar voordat we weer uit de Photon Belt zijn. In totaal dus 1000 jaar.  


Uit Russisch onderzoek is nu gebleken dat aan de rand van onze heliosfeer (een gebied rondom ons zonnestelsel) de energiedeeltjes door invloed van de Fotonengordel tot wel duizend keer meer oplichten dan normaal. En planeten in de Fotonengordel geven drie keer meer licht dan normaal en ondergaan atmosferische veranderingen.

Maar wat wordt er nog meer verwacht?


Op 21 december staan de Aarde, de Maan, Venus en de Zon exact op een lijn met de ster Alcione in de Pleiaden en de centrale zon van het Melkwegstelsel. Die ster is trouwens eigenlijk een zwart gat.

De Pleiaden zijn een sterrenhoop in het sterrenbeeld Stier op een afstand van 440 lichtjaren van de aarde. In een donkere omgeving kun je met het blote oog een stuk of 10 van die sterren zien maar door een telescoop soms wel tientallen of honderden.

Een lichtjaar is trouwens de afstand die het licht aflegt in een jaar tijd. Dus als je bedenkt dat het licht in één seconde maar liefst 300.000 km overbrugt, dan worden de afstanden in ons Universum echt duizelingwekkend groot.

Maar dit maakt voor de oerkrachten in ons heelal niets uit. Die zijn ijzersterk. Hoe groot de afstand ook mag zijn!

Denk maar eens aan de aantrekkingskracht van de Maan die tijdens de vloed miljarden liters oceaanwater 24 uur per dag omhoogtrekt tijdens zijn baan om de aarde.

Of denk eens aan de Zon die met zijn aantrekkingskracht onze Aarde netjes in een baan houdt. Als een bal aan een touwtje. Ook al staat hij maar liefst 150 miljoen kilometer verder.

Er zijn vele onzichtbare supersterke oerkrachten aan het werk in de kosmos waar je soms geen moment bij stil staat. Krachten die een zeer grote invloed hebben op ons allen!

Maar even terug weer naar de kern van ons betoog.

Door de uitlijning van de planeten met de Pleiaden en het melkwegstelsel treedt er een soort piekenergie op die nog vele malen krachtiger is dan de al reeds versterkte energie uit de fotonengordel die richting onze planeet Aarde komt.

En alsof dat nog niet genoeg is staat de planeet Uranus ook nog eens haaks op deze lijn dat een versterkend effect geeft. Maar door een Supernova die in 1987 plaats vond is het elektromagnetische veld van Uranus maar liefst met een factor 100 versterkt!

Het resultaat hiervan is dat er een superhelle straal van licht en energie gedurende een periode van 12 dagen richting onze Aarde gestraald wordt!

Om precies te zijn van 15 december tot en met 27 december 2012.

Tot zover de astronomische en de astrologische zijde van het verhaal.

Nu de kant van de esotherische kosmologie.

De esotherische kosmologie is de kennis van de werking van het heelal vanuit de geestelijke wereld. Een kennis die de Egyptenaren en de Maya's ook al bezaten. En later hebben de Rozenkruisers na de val van Egypte deze kennis trachten te bewaren.

Ons Universum bestaat uit verschillende dimensies. Ook wel bewustzijnniveaus of trillingsdimensies genoemd.

De mens op de aarde bevindt zich momenteel in de Derde dimensie. Deze Derde dimensie kenmerkt zich door ruimte en tijd en de realiteit die je dagelijks waarneemt. De mens is rationeel denkend, logisch redenerend en Ego-gericht.

We gaan nu naar de Vierde dimensie die het gevolg is van een hogere frequentie waarin de Aarde gaat bewegen. Dat wil zeggen; door de enorme hoeveelheid energie die op de Aarde afkomt wordt de natuurlijke hartslag van de aarde verhoogt.

Die hartslag is een trillingsfrequentie die elk stukje materie in het Universum met zich meedraagt.

De frequenties van de vele soorten materie kunnen verschillen. Trillingen van verschillende frequenties zitten niet alleen in de allerkleinste zandkorrel of in een plant of dier, maar ook in een mens en zelfs in de allergrootste planeten die je maar kunt vinden in het Universum.

Nu de Aarde in een hogere frequentie gaat trillen, gaan wij als mens mee resoneren. Dat wil zeggen; meetrillen op dezelfde golflengte.

En die hogere frequentie komt overeen met de kenmerken van de Vierde dimensie die wij nu gaan meemaken.

De mens zal hierdoor in een hogere bewustzijnstoestand terecht komen. Maar niet iedereen is hier al rijp voor. Velen onder ons zullen enigszins verward kunnen raken of zich ontheemd kunnen voelen. Maar het kan ook zijn dat je plots heel moe wordt of je ervaart soms ineens gevoelens die je niet kan plaatsen.

Verder lijkt alsof de tijd ineens sneller gaat.

Er staat dus veel te gebeuren in de Vierde dimensie. Het zou kunnen dat je creatiever wordt, intuïtiever en een verhoogde toestand van bewustzijn gaat ervaren. Het Ego gerichte handelen en denken zal aanzienlijk meer op de achtergrond raken.

Maar er zijn nog vele, vele andere veranderingen op komst. Niet alleen voor de mens zelf maar ook voor de planeet Aarde.  

Wat er nog allemaal meer aan zit te komen en hoe men zich het beste kanvoorbereiden op de veranderingen vertel ik volgende week weer in een nieuw deel.

Klik hier voor deel 3 in deze serie.